تفنگ های بادی فنری یکی از جدیدترین تولیدکننده های نیرو در تاریخ صنعت می‌باشند که ظهور آن‌ها در حوالی سال ۱۸۴۰ است. اولین تفنگ های بادی فنرپیستون بسیار طویل بودند که در آن‌ها به جای فنرهای حلقه‌ای از صفحات حلزونی شکل برای پیش راندن پیستون استفاده می‌شد. برای مثال؛ کمربند خود را بردارید و روی یک سطح صاف آن را جمع کنید، سپس مرکز کمربند را بکشید تا بلند شود و یک مارپیچ مخروطی شکل ایجاد کند. کمربند حالا یک مارپیچ بلند با انتهای گسترده تر نسبت به ابتدای آن است؛ این شکل صفحات حلزونی در آن زمان است.
به جای چرم، تولیدکنندگان فنر از استیل مسطح برای تولید این فنرها استفاده کردند؛ دقیقا شبیه به یک کمربند. آخرین مرحله، کشیدن فنر با فشار دادن مرکز آن به سمت بالا است. هنگامی که شکل مورد نظر را گرفت، سخت می‌شد و حالت فنری به خود می‌گرفت.
شاید شما تصور کنید که فنر های این شکلی از لحاظ کارآمدی چندان جالب نبودند ولی در واقع برعکس این قضیه بود و از لحاظ کارا بودن در سطح مطلوبی قرار داشتند. سیستم تعلیق یک تانک ام۶۰ بر فنرهای حلزونی متکی است تا فشار های نهایی را جذب کند و حتی تا ۶۱ تن وزن را می‌توانند تحمل کنند! پس فنرهای حلزونی توانایی تحمل فشار بسیار بالایی را دارند. برای بلندتر کردن آن‌ها معمولا تعدادی از این فنرها را در یک خط قرار می‌دادند و فنر های حلزونی دوتایی از رایج‌ترین موارد در تفنگ های بادی بودند.
در سال ۱۸۷۰، فنرهای استیلی یا فنرهای حلزونی در کوکنبوش و چند تفنگ بادی آلمانی استفاده شد. تا آن زمان، تمام تفنگ ها از یک درزگیر چرمی در بالای پیستون اسفاده می‌کردند. تفنگ های بادی در آن دوره بسیاز پرقدرت نبودند و سرعت میانگین آن‌ها در حدود ۶۰ متر بر ثانیه بود. ساچمه های دیابولو چند دهه بعد وارد صنعت اسلحه سازی شدند، پس در آن زمان دارت و پرتابه های سربی مورد استفاده قرار می‌گرفت.
تفنگ بادی!
تا سال ۱۹۰۰، تفنگ های بادی عمدتا بدون خان بودند. بنابراین تفنگ های بادی طویل تفنگ نامیده می‌شدند نه تفنگ بادی. در سال ۱۹۰۵، شرکت بیرمنگهام اسمال آرمز که امروزه با نام بی اس آ شناخته می‌شوند، تصمیم به تولید تفنگ بادی مخصوصی گرفتند و تا ۵۰ سال آن را تولید کردند. شرکت بی اس آ تصمیم به طراحی و تولید لینکلن جفریز گرفت که در واقع یک تفنگ بادی زیربازشو بود. لوله‌ی آن به سبک تفنگ های بادی بود و می‌توان گفت اولین تفنگ بادی تولید شده در تاریخ می‌باشد. شرکت بی اس آ این سلاح را برای جفریز تولید می‌کرد ولی آن‌ها به دنبال تولید تفنگ های بادی بیشتری بودند، بنابراین قراردادی منعقد کردند که بتوانند تولیدات خود را تحت نام و برند بی اس آ به فروش برسانند.
این درواقع اولین تفنگ بادی مدرنی بود که از فنرپیستون استفاده می‌کرد و تمام تفنگ های بادی تولیدشده تا به امروز از جزئیات طراحی موجود در اولین تفنگ بادی استفاده می‌کنند. چند سال بعد، اولین ساچمه های دیابولو تولید شدند و دقت تفنگ های بادی جدید به طور ناگهانی افزایش یافت. در آن زمان گروپ ۵ سانتیمتری برای ۵ شلیک در فاصله‌ی ۱۵ متری فوق‌العاده به نظر می‌رسید!
از سال ۱۹۰۵ تا ۱۹۸۰، تفنگ های بادی فنرپیستون به آرامی ارتقا پیدا کردند ولی تغییرات چشمگیری در آن‌ها به وجود نیامد. سپس به طور ناگهانی یک تغییر قابل ملاحظه رخ داد!
نوآوری بزرگ: پیستون های گازی
تمامی شواهد نشان می‌دهد که شرکت آرژانتین که تفنگ های بادی شارک را تولید می‌کرد اولین شرکتی بود که پیستون های گازی را در اوایل دهه ۸۰ میلادی برای اولین بار مورد استفاده قرار داد. خیلی سریع بعد از آن، ثئوبون از بریتانیا با یک خط تولید کامل بر بازار تفنگ های بادی با پیستون گازی تسلط یافت. برخی از تولیدات ثئوبون رکوردهای سرعت تیر را شکستند.
نوآوری نبود ولی یک تغییر ایده‌آل بود!
در اواسط دهه ۸۰ میلادی، وایرخ مدل اچ‌دبلیو۷۷ خود تولید و به فروش رساند که مقام اول مسابقات فیلدتارگت را در بریتانیا کسب کرد. بازاریابان تفنگ های بادی صدها ترفند برای ارتقای عملکرد سلاح های زیربازشو انجام دادند، تا زمانی که به نظر می‌رسید اوج تفنگ های بادی فنرپیستون در آن زمان قرار دارد و بعد از آن، ایرآرمز یک پله تفنگ های بادی را به جلو برد.
مدل ایرآرمز تی‌ایکس۲۰۰ هر آنچه را که وایرخ۷۷ داشت، دارا بود به علاوه‌ی یک مورد که تفنگ آلمانی از آن بی بهره بود؛ یک اهرم متحدالمرکز با لوله! با این نوآوری شرکت بریتانیایی، ایرآرمز تی‌ایکس۲۰۰ تبدیل به بهترین تفنگ بادی فنرپیستون جهان شد!
روند فعلی تولیدات تفنگ های بادی فنرپیستون به سمت طراحی و تولید سلاح های سریعتر و پرقدرت‌تر می‌رود و تقاضا و فروش آن‌ها انقدر زیاد است که توایدکنندگان رقابت برای دستیابی به افتخارات بیشتر را متوقف نخواهند کرد. عجیب است که هیچ تولیدکننده‌ای به دنبال رقابت در افزایش سهولت استفاده از تفنگ های بادی فنرپیستون‌ها نمی‌باشد. ۳۰ سال پیش، مدل‌های بسیار زیادی از تفنگ های بادی فنرپیستون وجود داشت که به راحتی مسلح می‌شدند اما با ظهور تفنگ های بادی پی سی پی توجه ها از روی تفنگ های فنرپیستون برداشته شد و کمتر شاهد خلاقیت در سلاح های این حوزه هستیم. انتظار می‌رود اگر نوآوری خاصی صورت نگیرد، تفنگ های بادی فنری به سمت تسریع مسلح شدن و کاهش ارتعاشات فنر گام بردارند که اگر این موارد بهبود یابند باید منتظر انقلابی عظیم در مدل های فنرپیستون باشیم.
